Sevgili Salih amcam, öğretmenim... Seni, en son 17 Nisan gibi anlamlı günde görebilmek ve elbette Köy Enstitüleri'ni anmak benim için ne kadar güzel ve de anlamlıydı... Sana bunu söyleyemedim.
Son görüşmemizmiş... Özellikle 17 Nisan'da gelmeme çok sevinmiştin, ya da bana öyle geldi. Belki bencillik yaptım, öyle olmasını istedim...
Orada, Çiçek Teyze'min yanında tıpkı öncelerde olduğu gibi kararlı, inançlı ve inatla oturuyordum. Oturmanın da inatçılığı olur mu, diyecek olursa kimi dostlar?
Olur... Elbette olur.
Olur... Elbette olur.
Orada, o divanın üzerende, özellikle de Çiçek Teyze'nin omuz başında oturmak, günlük yaşamın içinde, göz ardı edilebilecek, atlanabilecek bir biçim, bir durum değildi.
O duruşta, "Enstitülü" olmanın, yıllarca bu topraklarda o üretken, o paylaşımcı anlayışla, o imece ruhuyla görev yapmanın, onlarca, yüzlerce soran, sorgulayan, aklını kullanan aydınlık öğrenciler yetiştirmenin onuru, açığa vurulmayan alçakgönüllü gururu vardı.
İlginç ve de düşündürücüdür ki, biz, son günlerine dek seni hiç yatarken görmedik. Bu metafor, en yakın arkadaşın Köy Enstitülü Fikri hocanın "Öbür tarafta çok yatarız. Halimiz varken, çok çalışalım, üretelim" sözünü nasıl da tamamlıyor!? O nedenle, senden ve diğer Enstitülü'lerden her koşulda ve daima düzgün oturmayı, dik durmayı, akılla ve kararlılıkla yürümeyi öğrendik.
Kimi insanların salt yürüyüşü değil oturuşu, hatta sigara içişi de heybetlidir. Karşı olsak da, içmesek de... Hani nasıl desem...
Senin, o sigarayı inatla, ısrarla içişin de bir başkaydı ve dikkatle izlenmeye değerdi be Salih Amca...
İyi ki, yıllarca -cezaevi yılları ve sonraki yıllarda- hep yanımızda oldun... Bizlere, toy devrimcilere hata yapmamayı, dikkatli yürümeyi, tökezlememeyi tembihledin.
Bizi besleyen, güvenli yollarda koşabilmek için gerekli enerjiyi veren, sadece Çiçek Teyze'mizin güzel yemekleri değildi!? Senin yaşama dair, bizlere aktardığın deneyimler ve anılar çok önemli ve belirleyci bir gizli güçtü.
Enstitülüleri tanıyorum;. her biri, şimdilerde çok daha fazla bizlere gerekli olan insanlardı. İyi ki onların ellerinde büyüdük. İte puşta, yoza yobaza karışmadık...
Ne seni ne de öğütlerini unutursam yüreğim kurusun.... Sen ışıklı ve aydınlık bir insandın, hep öyle kalacağına inancım tamdır. Huzur içinde olasın...
Salih Amcam, Sevgili Öğretmenim Güle Güle...
Hasan oğuz Bilgen, 18/06/2019, Ilıpınar, Bağarası
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder