O BEDRETTİN ŞINNAK" TI. BİZİM "BEDO" MUZDU...

 O BEDRETTİN ŞINNAK" TI.  BİZİM "BEDO" MUZDU...

Aynı yolun dostluğu, hakikatli bir yol arkadaşlığı "bol hissiyat, aksiyon ve ajitasyon" içerikli "pehlivan" güzellemelerinin çok ötesindedir.

1991 yılı. 

SSCB ölçeğinde, sosyalist üretim tarzının bozguna uğratılıp revize edilmiş uygulama biçimi Gorbaçov erkince sona erdirildiğinde, çürümüş kapitalizmin felaket tellalları "sosyalizmle birlikte, değerlerinin de -yoldaşlık gibi- çöktüğünün" çığırtkanlığını yaparak adete kına yaktılar. Bizim gibi, asker postalı ile değil finans kapitalle işgal edilmiş geri bıraktırılmış yeni tip sömürge ülkeler özelinde, yaşanan ve yaşanmakta olan deneyimler ve canlı yaşamın pratiği, güneşin asla balçıkla sıvanamayacağı gerçeğini görmeyen gözlere gösterir. 

Fiziksel/örgütsel yenilgilere karşın, devrimcilerin onca hasar ve ihanetten göreceli de olsa moral üstünlüğü ile çıktığı karanlıklar sonrası, dava arkadaşlıklarını -farklı mecralarda da olsa- aynı heyecan ve de bellekle sürdürmesi bunun açık bir kanıtı. Siyaset bilimci yazar Jodi Dean, yoldaşlığın politik açıklamasını "aynı dayanışma ve paylaşım ruhu ile, birlikte aynı hedefe yürümek" ve "güven, yakınlık, paydaşlık, gönüllülük, görev ve sorumluluk" olarak yaparken, -bizlerin bizzat hayatın içinde yaşadığı- kavramı salt düşünsel olarak ele alıyor. Yine Jodi Dean'a göre "yoldaşlık" aynı zamanda "disiplin, neşe, cesaret ve dahi coşku üretir"miş... (Yoldaş. Minotor Kitap) 

Hayatın sarsıcı ve çarpıcı gerçekliği içinde yaşamayanlar için, "aynı alaca karanlığın siperinde nefes nefese olmak, yanı başındakiyle omuzlaşmak, aynı sorumluluk aşkı ile birlikte davranma ve yaşanan sıcak anı iliklerinde duyumsama" durumları, doğal olarak soyut kavramlar. 

Konunun uzmanı yazarımıza ukalalık gibi olmasın. Yoldaşlık kavramının bunların ötesinde, zamana, ceberut koşullara, onca kara propaganda ve dezenformasyona inat, yaşamın gerçekliği ile örtüşen başka tanımları ve anlatımları da olmalı.

.  .  .

Bedrettin Şınnak...

Nailan Gürateş'imizin sevgili kardeşi, "Bedo"su... Bedrettin Şınnak. 

Onu hiç tanımıyan birisine "asparagas" gelebilecek bir yakıcı anın baş kişisidir:  Amansız sorguda moralini bozmak için karşısına getirilen küçük çocuğunu yüreklendirmek, var olan karabasanı dağıtmak için "Esmerim biçim biçim. Ölürüm esmer için" türküsünü söyleyebilen, kimi beyefendilerin, çıtkırıldım hanımefendilerin 'ayaktakımı', 'baldırıçıplak' deme talihsizliğinde bulunduğu, alaydan yetişme, emekçi halkın su katılmamış bireyi, bizim Bedo'muz, Bedrettin Şınnak'tır. Olayın tanığı, ablası Nailan artık aramızda olmasa da diğerleri henüz ölmediler... Yaşıyorlar.

Kendisine doktorca yenice verildiğinden "şişe dipli" (Benzetme Bedo'ya ait) gözlüğüne henüz alışamamış miyop adamın yolda sakınarak, epeyce komik ve de sersem sepelek yürümesinin taklidini -kendine özgü hareketlerle- yaparak alacakaranlık tekinsiz günlerin kaçak evinde hepimizi yerlere yatırarak güldüren, hepimizden çok neşeli, iyimser ve dahi hiç birimizin beceremediği denli hoşgörülü, kelimenin gerçek anlamı ile halkım insanının adı Bedrettin Şınnak'tır. 

.  .  .

Yazıya konu olan, şimdilerin 'mış' gibi, 'muş' gibi yapılan sanal dünyalarında,  bulunması, sohbet edilmesi, birlikte ağız dolusu gülünmesi oldukça güç olan insanlarımızın, kahramanlarımızın bilgeliği, erdemi bu denli ağır, taşınması ve anlatılması bu denli güç olunca yazı dilimiz de haliyle kimi insanlarımızca "sıkıcı" olabiliyor. 

Olur ya; ola ki sıkıldınız. Emin olunuz ki, şimdilerde eşlerine benzerlerine pek rastlanılmayan o muhteşem yoldaşlarımız için yazılanlar, o eşsiz insanlar için anlatılmak istenenlerin -aslında ortak bir bellek, ortak bir yakın tarih oluşumu için özellikle anlatılması, yazılması gerekenlerin- yüzde biri bile değildir.

Hasan Oğuz Bilgen, 17/02/2022, Göçmen Mahalle-Turgutlu.